شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| متاسفانه هر از چند گاهی از سوی سازمان ها و دستگاهای اجرایی کشور خبری مبنی بر ادغام  یا تغییر عنوان روابط عمومی  را شاهد هستیم. مورد اخیر آن ادغام مرکز روابط عمومی وزارت آموزش وپروش با حوزه وزارتی این وزارتخانه وتشکیل مرکز امور هماهنگی، ارتباطات و حوزه وزارتی بود.

روابط عمومی واحدی است که در اکثر کشورهای  پیشرفته دنیا  و نظام بین الملل ازسال 1909تاکنون  از  واژه (public relations) استفاده شده و بنا بر ماهیت کاری و وظایف کلیدی که به عهده این نهاد ارتباطی است عموما به صورت کاملا مستقل و زیر نظر بالاترین مقام اجرایی یک سازمان فعالیت می کند.

روابط عمومی ها با توجه به وظایف حساس و مهمی که  بویژه در حوزه ارتباط با رسانه ها و رهبران فکری جامعه دارند باید از چنان اقتدار، جایگاه و توانمندی در سازمان برخوردار باشند تا بتوانند ارتباط و تعاملی مستمر و سازنده‌ با انبوه مخاطبان درون و برون سازمانی و افکارعمومی برقرار کرده  و بستر ساز تغییر و اصلاح روش‌ها، سیاست ها و برنامه های سازمان در راستای رضایت حداکثری مخاطبانشان باشند.

به عبارتی دیگر، روابط عمومی موفق است که بتواند به عنوان عامل تغییردهنده مثبت سازمانی عمل کرده و با اتخاذ شیوه های نوین ارتباطی و تعاملی همزمان بین مخاطبان و مدیران سازمان، موجبات تغییر ات روبه توسعه ای سازمانی را فراهم آورد.

تغییر عنوان یا ایجاد واسطه بین روابط عمومی و  بالاترین مقام سازمان بدون تردید فعالیت های روابط عمومی را با محدودیت و نام کارآمدی جدی همراه خواهد کرد، شاید بتوان گفت روابط عمومی ها جزو تنها  واحدهایی در سازمان هستند که باید همیشه در اتاق بالاترین مقام سازمان  به رویشان باز باشد، چون در هر زمان و لحظه ای باید در ارتباط با یک خبر یا سیاستی که در فضای افکارعمومی منتشر و ابهام وسوال ایجاد کرده تصمیم گیری شود که عدم پاسخگویی یا  روشنگری نسبت به آن می تواند در کمترین زمان سازمان  را با چالش و بحران  جدی روبه رو کند.

 لذا اینکه  در اکثر تعاریف  و ساختار  های علمی که برای واحدهای روابط عمومی ترسیم شده این واحد را مستقل و زیر نظر بالاترین مقام سازمان و بدون واسطه تعیین کرده اند دارای یک مبنا ومعیار علمی، کارشناسی وتخصصی است. امید می رود با توجه به این مهم وضرورت به جایگاه سازمانی روابط عمومی ها اهمیت و اعتبار بیشتری داده شود.